First weekend in Sengerema

Allereerst, leuk om jullie reacties te lezen, houdt me gemotiveerd door te schrijven! Ga zo door!

Na een paar weken maar 2-3 dagen/ week werken, nu toch echt een keer een volle werkweek achter de rug. Nog steeds op Interne-afdeling, waar ik het reuze naar mn zin heb. Het valt eigenlijk toch mee met de lastigheid ervan. Ze hebben gewoon niet zoveel mogelijkheden en medicatie, dus je bent vrij beperkt in je doen. En bij patienten waar ik echt niet uitkom (een vrouw op de afdeling, ligt er al een maand. Wat zij nou heeft, geen flauw idee!) kan ik meestal wel iemand raadplegen om er vervolgens achter te komen dat ze ook geen flauw idee hebben. Volgende week is de co-opleider er weer, als zij het ook niet weet, tja....
Van de week is er een kindje opgenomen, ontzettend opgezwollen! Ik wist niet wat ik zag! Eerste dag nog bewusteloos, snurkend etc. Toch leuk om te zien dat ze langzaam maar zeker naar wat normalere proporties verandert, eerst een oogje half open, de dag later zelfs het andere oog een beetje open (ze ziet er echt nog heel zielig uit) Helemaal als ze ook nog es met een zacht piepstemmetje constant om haar opa roept...
Verder gaat alles gewoon zn gangetje in het ziekenhuis, probeer zoveel mogelijk visite te lopen, van alles wat je aanvraagt (bloed, urine, poep etc) heb je maar bij de helft ervan het resultaat, wat erg frustrerend kan zijn! Maar ja, who to blame, bij het laboratorium zeggen ze dat het aan de verpleegkundigen ligt, volgens de verpleegkundigen ligt het aan het lab-mensen... Ik moet wel zeggen dat ik echt mazzel heb met de verpleegkundigen, ze zijn echt superleuk en de hoofdverpleegkundigen doen ook wel echt veel voor je.
Heb deze week ook mogen ervaren hoe het is om iemands ribben te breken bij het reanimeren. Niet erg fijn moet ik zeggen, helaas is de patient overleden.

Dit weekend ben ik in Sengerema gebleven, was ik al een langere tijd van plan, maar met kerst en oud en nieuw is Mwanza toch leuker. Heb wat gerelaxt, zaterdags zelfs ff naar het ziekenhuis geweest en savonds met de clinicalofficers(CO)- studenten opgetrokken. Op een gegeven moment werd ons aandacht getrokken door mooi gezang op de campus van de CO-studenten. Wij (Andre en ik) een kijkje nemen, bleek het een kerkkoor te zijn, ze hebben nog speciaal voor ons 2 liedjes gezongen, wat een volume, wat een zang! Daarna zijn we op een verjaardag van een COstudent beland (die we niet kennen), het feest was om 15.00u al begonnen, dus echt een bezopen bedoeling daar joh! Met een paar COstudenten verder gegaan naar een andere plek waar ze een liveband hadden. Grace (COstudent) kan echt supergoed dansen/ met haar kont schudden. Ze gaat me nog leren how to shake my little butt!

Zondagochtend met Andre naar een Swahili kerkdienst geweest, echt leuk om al die kinderen te zien zingen en swingen! Jammer dat ik er niets van kon verstaan, oja en ook dat ik niet religieus ben haha.

Komende week komen als alles doorgaat Petra en Janne ff langs en een kijkje nemen in het ziekenhuis. Superleuk! Ik hoop echt dat ze het gaan redden, ik ga namelijk vanaf donderdag voor een weekje naar een ander ziekenhuis in Rubya bij de andere co’s.
Okee, laters!!!


FOR THE NON-DUTCHIES

This week I had a full working week, 5 days of working instead of the 2-3 days in the last couple of weeks. I’m still on medical ward, I really like it there. It’s not as hard as it seemed in the first week. Possibilities and medication are limited and many diseases are the same (infections etc.) When I really don’t have a clue, I can always consult someone (but sometimes they don’t know as well) Like one lady in my ward, she has been admitted 1 month ago, we did almost all investigations the hospital has, but all results are normal..... I consulted many ‘doctors’, none of them know what it is, what to treat. Well, what to do then..... Next week our one and only doctor in the hospital will be back, I hope she knows what to do now...
This week a child of 10 yrs was admitted in my ward, whole body was very swollen! Never seen such a thing like that! She was unconscious and snorring, but the next day she was awake and had even 1 eye half-open! It’s so nice to see her improve, I really feared this patient!
Hospitalwork is going well, I try to do wardround as often as possible, half of the things you request (like blood, urine, stool) are not done or at least, there’s no result. But who to blame? When I asked the lab-technicians, they blame the nurses and the nurses blame the lab-technicians. Anyway, after 3 days of no results, it becomes very frustating I can tell you! But I have to say, I’m lucky with ‘my’ nurses, they’re so much fun and the headnurses are really good, they do a lot of things for me.
This week I even experienced how it is to break the ribs of a person while doing reanimation. Not a good feeling, unfortunately the patient died.

This weekend I stayed in Sengerema for a change. I relaxed a little bit, even went to the hospital on Saturday for a little while. In the evening we (Andre and I) hung out with the clinical officers(CO)-students. At their campus we heard a choir singing really nicely, we went to take a look, they even sang 2 songs especially for us! After that we went to a birthday of another COstudent, it started at 3PM already so by the time we came there, everybody was just so drunk! We continued the partying with some CO-students to another bar with a live-band. Grace (COstudent) really knows the moves and how to shake her African butt! She will teach me how to shake my little Chinese butt.

Sundaymorning I went with Andre to the Swahili-mess, was nice to see all the little children singing and swinging! This week Petra and Janne will come and visit me and the hospital if everythings goes well! I hope they will make it! So looking forward to it!
Thursday I will go together with Lillian to another hospital for one week where the other 2 interns from The Netherlands work. To be continued................................